
Op gepaste afstand blijven we toch dichtbij
"Op gepaste afstand blijven we toch dichtbij"
Werken tijdens de coronacrisis is bij Trajectum een flinke uitdaging. De zorg voor cliënten gaat door, maar bijna niets is hetzelfde. In de blogserie ‘Alle hens aan dek’ vertellen medewerkers hoe zij deze periode ervaren. Deze keer: Danique Rood, casemanager en teamleider van het Forensisch Fact-team in Zutphen, die namens haar team vertelt.
“Als je in een Forensisch Fact-team werkt, kies je voor een uitdagende doelgroep. Geen dag is hetzelfde en je vliegt op sommige dagen van hot naar her. Je bezoekt een cliënt, sluit aan bij een overleg bij de reclassering of hebt een overleg met de gemeente. Je gaat graag op pad. En juist dat is door de coronacrisis niet mogelijk. Een lockdown leek in eerste instantie onwerkelijk, maar het werd steeds duidelijker dat er ook voor ons dingen zouden gaan veranderen.”
“Inmiddels lopen de digitale vergaderingen gesmeerd”
Chaotische vergaderingen
“Opeens moest ons team vanuit huis werken. Het dagelijkse overleg gebeurt nu digitaal. Nog steeds zit iedereen om half 9 klaar om in een uur tijd zo’n 40 cliënten te bespreken. Onze vergaderingen gaan er ‘dynamisch’ aan toe. Iedereen wil zijn zegje doen, er wordt onderling overlegd en er is altijd ruimte voor een grapje. Face to face zorgt dit soms al voor een wat chaotisch overleg, laat staan tijdens het beeldbellen met af en toe een vertraagde (of ontbrekende) internetverbinding. Gelukkig is er inmiddels ether-discipline: de vergaderingen lopen gesmeerd."
Flexibel en creatief
“We maakten ons eerst wel zorgen over onze cliënten. Hoe ‘vang’ je een cliënt vanuit huis? Hoe houden we zicht op medicatie-inname? Hoe weten we of het goed met iemand gaat als je hem of haar niet kunt zien? Inmiddels zien we dat dit grotendeels toch mogelijk is. Natuurlijk spreken we sommige cliënten minder, is er een risico op ontregeling en moeten we blijven overleggen over deze manier van zorg leveren. Maar we zien ook dat de meeste cliënten net zo flexibel en creatief zijn als hun hulpverleners. Een (behandel)gesprek via beeldbellen? Medicatie afgeven aan de voordeur, op 1,5 meter afstand een wandeling maken om even bij te praten? Dat lukt allemaal.”
“Cliënten zijn net zo flexibel als hun hulpverleners”
Toch dichtbij
“Naast angst, onzekerheid en spanning levert deze crisis ook een gevoel van saamhorigheid op. We moeten roeien met de riemen die we hebben. En juist dat kan onze doelgroep en ons team als geen ander. Ik ben er trots op dat we er samen het beste van maken. Totdat alles normaal wordt zorgen we voor de cliënten én voor elkaar. We blijven op gepaste afstand toch dichtbij.”